Wat een kleuren !
Door: De Rinsmaas
Blijf op de hoogte en volg frank en marja
13 Februari 2014 | Argentinië, Tilcara
We rijden naar het noorden langs diepgroene Auvergne achtige bergen op een weg waar niet veel tegenliggers zijn. Af en toe zien we een gaucho op zijn paard. Omdat we toe zijn aan koffie en er weinig dorpjes zijn, stoppen we bij een armoeiig terrasje voor een huisje waar alleen een local zit te lunchen. We worden bediend door 2 kinderen en als Marja naar de wc wil, moet ze eerst 3 minuten wachten. Dan mag ze het huisje in waar de ouders zitten te eten en de wc net is schoon gemaakt. Jammer dat ik geen foto kon maken zei ze toen ze weer naar buiten kwam. De wc zag er niet uit. We rijden door naar het pittoreske Purmamarca, een stadje onder een spectaculaire berg met 7 kleuren die als zuurstokstrepen door de rotsen lopen. De straten zijn onverhard en stoffig en vol met winkeltjes en kramen waar ze o.a kleding en tassen in zeer kleurrijke lamawol verkopen. Ondanks dat het vrij toeristisch is, zijn er ook veel hippies/backpakkers die veelal liftend hier naar toe zijn gekomen. Nadat we ons kleurenblind hebben gefotografeerd rijden we verder naar Tilcara waar we in een ontzettend leuk opgezet boutique hotel logeren. De trotse eigenaar (en bouwer) van het hotel laat zien welke architectonische vondsten ze hebben gedaan tijdens de bouw. De luxe van het hotel contrasteert enorm met het aanzien van het stadje. Ook hier onverharde stoffige wegen vol kuilen en af en toe een hoop stenen. Hier hoeven ze echt geen snelheidscontroles te houden. De huizen in de mindere wijken lijken half afgebouwd alsof ze alleen de binnenmuren hebben opgezet. Onderweg zagen we al hele dorpjes van "onafgebouwde" huizen. Verder stikt het van de loslopende honden. De bewoners zien er heel Andes achtig uit. Donkerbruine huidskleur, pikzwart haar en indianen gezichten. Oudere mensen lopen er bij of het winter is. Omdat we op 2500 meter hoogte zitten is het ondanks de felle zon een aangename temperatuur, zo'n 25 graden. De volgende dag rijden we door de Quebrada de Humahuaca, een vallei met aan weerszijden hoge bergen die qua kleur en vormgeving voortdurend veranderen. Dat betekent veel stoppen om foto's te maken, waarbij het moeite kost om de foto net zo mooi als de werkelijkheid te krijgen. Gelukkig is de weg zo rustig dat je gerust boven op je rem kunt gaan staan als je de zoveelste fotogenieke spot ziet. Ineens doemt er een file op, jawel. Auto's staan stil op beide rijstroken en als we aan een politie agent vragen: Que pasa ? legt hij dat in onbegrijpelijk Spaans uit. Ook hij spreekt geen Engels (bijna niemand hier), dus we zullen onze eigen fantasie moeten gebruiken. We zien zo'n 30 auto's voor ons takken over de weg liggen die met autobanden op hun plaats worden gehouden. Er bij staan enkele locals een beetje te keuvelen met elkaar en de politie houdt een oogje in het zeil. Niemand maakt zich druk, gelaten wachten alle automobilisten totdat, ja totdat wat eigenlijk ? We begrijpen wel van onze politie agent dat het een uur duurt. Het lijkt dus op een protest aktie, maar waar tegen zal altijd duister blijven. Om de tijd te doden ga ik maar foto's maken van de ontelbare metershoge cactussen die overal in het landschap staan opgesteld. En ja hoor na precies een uur gaan de takken weg en rijden we door naar het volgende stadje. Ook hier is het een kleurrijk geheel met als hoogtepunt een foeilelijk monument dat hoog boven de stad uittorent. We rijden verder en het landschap wordt steeds verlatener. We zien de eerste lama's op de winderige steppen grazen. Bij Abra Pampa, een desolaat stadje van lama herders keren we om. We moeten dezelfde weg terug, maar dat is absoluut niet saai. Het landschap blijft betoverend mooi. Terug in het hotel voelen we ons niet zo lekker. Of het is van het koffiewater of het is de hoogte (ruim 3000 meter hoog vandaag), we weten het niet. We gaan om 18.00 uur (zonder eten) naar bed en staan pas weer om 7.30 uur op. Niet echt herboren, maar het gaat wel weer. Na het ontbijt gaan we eerst eten en veel water voor onderweg kopen. We rijden naar de Salinas Grandes, een enorm zoutmeer. De bochtige weg er naar toe is ook nu weer schitterend met geplooide bergen in alle kleuren van de regenboog. Op de pas op 4170 meter hoog kopen we wat souvenirs, tekeningen in stukjes leisteen gekrast. De afdaling is 1 rechte weg en we zien het zoutmeer voor ons opdoemen. Maar de afstanden zijn hier groot, dus het duurt even voordat we er zijn. Eigenlijk is het gewoon een meer met mooi helder water, maar met een witte bodem van zout. Hierdoor wordt het landschap schitterend weerkaatst in het water. Je kunt hier niet zonder zonnebril. De foto's die we maken zijn prachtig, mede dankzij de felle zon en de bergen op de achtergrond waarvan sommige met eeuwige sneeuw (6000-ers). Langs het meer zijn enkele "mijnen" waar ze het zout van de bodem schrapen en als zoutbergen opslaan. Weer dezelfde weg terug (andere wegen zijn allemaal onverhard), hetgeen ook nu weer geen straf is. Na de afdaling slaat Marja linksaf de hoofdweg op en ziet te laat dat er een dubbeldekker van rechts komt die dat met lichtsignalen laat merken ook. Door snel op te trekken hoeft de bus echter nauwelijks af te remmen, maar de chauffeur gaat bumperkleven en op een recht stuk met doorgetrokken streep gaat hij ons luid toeterend voorbij. Even later is er een politie controle en komt een politieman met de chauffeur in zijn kielzog op onze auto toelopen, waarbij de chauffeur de politieman duidelijk probeert te maken hoe fout wij zijn geweest. De politieman gaat met Marja's rijbewijs in zijn hand om raad vragen bij zijn collega's, maar niemand weet wat ze met ons aan moeten, omdat we geen Spaans praten. Als hem duidelijk is waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan, is hij tevreden en laat hij ons gaan. Terug in Tilcara gaat Marja haar eerste kledingstuk van lamawol kopen. En vanavond gaan we lama eten in restaurant El Patio, een tip van ons reisbureau Heart of Argentina.
-
14 Februari 2014 - 09:13
Betty:
nou, ik word een beetje misselijk bij het lezen van al die bochtige weggetjes... :-)
marja, had je de schrik in je lijf, zag je je al zitten achter de tralies???
en franks, wat beschrijf je het allemaal leuk.
ben benieuwd naar het volgende verslag -
14 Februari 2014 - 11:27
Thea/Henk:
Dus, bij terugkomst eerst op Spaanse les. Ten tweede, gelet op de woordkeus zal Frank de schrijver wel zijn. En we moeten zeggen dat in hem een reisverhalenauteur schuilt.De wijze van beschrijven maakt dat we het landschap en de dorpjes voor ons zien. Waarschijnlijk ook doordat we er zelf geweest zijn en Henk glundert helemaal van herkenning. hij was er dan ook al twee keer. Wat zijn wij blij dat die buschauffeur jullie niet geramd heeft. Zie je de koppen in de krant hier al? NL echtpaar, op leeftijd (!) veroorzaakt busongeval. NL Ambassade en Consulaat geven nog geen commentaar. Maar eehh, gaaf land he. De tegenstellingen zijn enorm, zoals ook wij destijds hebben ervaren. Goed om te beseffen dat uit wat voor rijk land wij komen. Allez, geniet en als je uit gaat eten vraag dan eens naar een gerecht met orgaanvlees, het is een opvallende specialiteit uit de Argentijnse grillkeuken. Het zijn niet voor niks de grootste vleeseters van de wereld.
In ieder Argentijns restaurant is het normaal dat er (gevulde) darmen, niertjes, lever, testikels en uier worden geserveerd. Hersenstam wordt opgediend als soep, sopa de médula. Ogen worden gegeten als tacos de ojo. Tripas (ingewanden) worden ook gegeten, maar meer in taco's dan in stoofschotels. Een populair gerecht is de "pancita" of "menudo", een stoofschotel van de maag van een koe. Koeienkop wordt "Tacos de Cabeza" genoemd, waarbij alles meegegeten wordt, lippen, wangen, ogen, etc. Schapen- of geitenkop wordt ook gegeten als deel van de barbacoa. Weet dat darmen intestinos is in het Spaans. Wat we ook nog weten is dat parilla op het menu stond en gelukkig sprak de ober Engels en vertelde dat het een mega vleesschotel (inclusief nieren, hersenen en gevulde darmen is. Hebben we niet besteld en zouden graag zijn gevlucht naar een vegetarisch restaurant.
Veel plezier nog en eet smakelijk.
Liefs Thea en Henk, Oh ja, hier gaat het goed\. -
14 Februari 2014 - 11:42
Lucie:
He Mar n Frank, wat even leuk verhaal zeg. Kreeg dit verslag zowaar via mijn email door! Nou spanned zeg Iep, ik ken die rijkunsten van jouw wel. Ik zag t helemaal voor me!!! Wel links blijven rijden, als t zo stil op de weg is vergis je je sneller. Het landschap is zo mooi en ruig, die cactussen so statig n opvallend. Nou geniet van elk moment, liefs Luus -
14 Februari 2014 - 16:41
Bob Rinsma:
Hier Havelte. Argentinië. We kennen het van de bandoneon (compleet met traan), van de dwaze moeders en van de export van koninginnen. Maar we zien nu dat er meer is. We leren veel bij. Groetjes Bob. -
14 Februari 2014 - 16:50
Paula:
Hoi Frank en Marja,
Wat een schitterende verhalen, leuk geschreven. Je ziet het
allemaal voor je. Wel a.u.b. voorzichtig op de weg.
Groetjes Paula. -
16 Februari 2014 - 12:44
Toetie Ypma:
Hoi Marja en Frank,
Wat een verhaal, Geweldig wat jullie allemaal meemaken. Hardstikke interessant.Liefs, groetjes, Mamma. -
16 Februari 2014 - 22:20
Mia:
Hey Marja en Frank,
Mooi verhaal, maar meteen ook een impressie dat het niet niks is om daar te reizen.
maar dat kunnen jullie wel aan!
Take care en veel groetjes (was even weg, dat dachten jullie zeker al!!)
Mia -
17 Februari 2014 - 12:02
Floor:
Lieve papa en mama!
Wat een leuke verhalen! En hele mooie fotos zeg! Woow
Klinkt alsof jullie heel relaxed zijn en alles nemen zoals het is... lekker chill! :)
kus Floor -
17 Februari 2014 - 22:02
Ciska:
Lieve Marja en Frank,
ik heb nu alle verhalen gelezen en ben echt wel jaloers op jullie trip.
Waar ik ontzettend veel bewondering voor heb is dat jullie ook nog zoveel tijd en energie steken in deze uitgebreide reisverslagen! Ik kwam nauwelijks toe aan het schrijven van kaarten en liep altijd een paar dagen achter met mijn summiere aantekeningen.Ik weet wel dat het ook veel voordelen heeft voor jullie zelf als je weer terug bent,maar toch ...heel knap en leuk om te lezen.
Ik wens jullie( en Gert ook) nog een prachtige reis verder. Geniet en laat ons mee genieten!
liefs
Ciska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
